متولد ماه مهر

گفت منو حلال کن

هنوز این آخری رو روی گوشیم دارم.

میخواستم بگم تو خودت تصمیم گرفتی خودتو حروم کنی؛ از دست منم کاری برنمیاد.

نگفتم.

دلتنگی مثل نیش مار هست یا تیغ ماهی مثلا.

گلوی آدم رو نیش میزنه؛ میسوزونه بعد تویی و زهر...تویی و درد.

اون بیرون کسی خبر نداره درون تو چی میگذره.

هر ماه فکر میکنه بارداره

هر ماه پابه پاش شاد میشم و منتظر می مونم تا مطمئن بشیم بارداره

هر ماه میفهمیم باردار نبوده .

دو سال اینجوری گذشت و حالا خسته ست و من نمیدونم با این همه خستگیش چه کنم.

مگه دلایل خوب بودنمون رو به رای عمومی میگذاشتیم که حالا دلایل بد بودنمون رو به سمع و نظر دیگران برسونیم؟خطای تو پیش من جاش امن تره؛ خطای من پیش تو.چرا باید بقیه بدونن چی بین من و تو گذشته.

بقیه اگر کمک بلد بودن به خودشون کمک میکردن، من اگر بخوام منتظر کمکی باشم فقط از جانب تو هست... خیلی ها به دل من به روحم نزدیک و محرمن؛ اما به رابطه ما نه.پس بذار معمای حل شده ی دیگران نباشیم و جواب رو خودمون بدونیم.

یه چیزایی رو به روی خودمون نمیاریم اما نه رد میشه نه حل میشه

تبدیل میشه به سردرد گرفتگی گردن سوزش معده تپش قلب

اینا رو دکتر گوارش و ارتوپد و .... نمیتونن حل کنن.

گاهی شرایط می پذیریم که دامنه آسیب برای خودمون کم بشه. دست از تلاش برمیداریم تا پذیرش آسون تر بشه.

تصمیم گرفتن فی نفسه کار سختی هست چون باید مسئولیت عواقبش رو بپذیریم.تصمیماتی که برای بازه طولانی مدت میگیریم سخت تر هست به طبع. از مشورت با آدمهایی که دورترها رو می بینن غافل نشید.اونها بخشی از راه حل مسئله هستن.لطفا عقل رو گرامی بدارید و هشدارهای آگاهانه ش رو جدی بگیرید.

رفتیم همه گالری های خرمندشمالی رو دیدیم با این توجیه حضرت آقا که : حالا تا اینجا اومدیم دیگه!

کنار هر قابی از هر نقاش و عکاس و مجسمه سازی نگاهش میکردم زیباتر و دلپذیرتر از یک اثر هنری بود. باش و بمان برای ما که دوستت داریم.